Zuid Afrika blog

Vanmorgen zijn we opnieuw rustig gestart. Het was vandaag prachtig weer, dus een ontbijtje op het terras in de ochtendzon. Ivo ging naar de sportschool. Je hebt die doelen qua gewicht en spieropbouw natuurlijk ook niet voor niets. Zo zie je maar weer dat die hele theorie over genen e.d. weinig voorstelt. Van mij heeft hij op dit gebied die drive in ieder geval niet. 🙂

Toen de tijd in het schema van Otis klopte, zijn we weer naar het stadje gewandeld voor een kop koffie en wat rondkijken. Er zit hier een heel bijzondere wijnwinkel en terwijl Nadia en Marijke aan de koffie bleven zitten, zijn Ivo en ik daar de kelder in gegaan. Bij binnenkomst werd ons al gezegd dat de winkel het voorgerecht was, maar dat het hoofdgerecht in de kelder was te zien. Een bevlogen eigenaar liet ons de mooiste flessen zien met daarbij wervende teksten. We hebben twee bijzondere exemplaren gescoord. Die gaan morgen open als er een braai op het programma staat.
Daarna lunchen met een sapje en een lekker gevuld bordje. Otis was er toen wel klaar mee en Nadia en Marijke zijn met hem terug gewandeld. Ivo en ik zijn nog wat boodschappen gaan doen en daarna ook de weg omhoog weer op gegaan.

Voor de middag stond een wijnproeverij op het programma. Samen met het bekende Stellenbosch (waar we aan het eind van deze vakantie ook nog zullen zijn) is Franschhoek het centrum van de wijnbouw in de Kaapprovincie. Langs de Uiktkykstreet, waar ons huis staat, zitten verschillende wijngaarden en Dieu Donné is waarschijnlijk de mooiste. Gelegen aan het eind van de weg helemaal bergop. Je hebt daar een geweldig panorama over de vallei. En daar had Ivo een proeverij geregeld.
Tegen een, zeker voor ons, gering bedrag (minder dan 1 simpel glas in een Nederlandse kroeg) kun je kiezen uit een proeverij 3, 4 of 5 verschillende wijnen. Tsja, wat denk je? Natuurlijk die van 5. Een Methode Cap Classique (zoals ze een bubbel hier noemen), een mooie witte en drie verschillende rode wijnen passeerden onze kelen. En zoals het volwaardige vinologen (of wat daarvoor door wil gaan zoals wij) hebben we heerlijk geproefd maar de riant gevulde glazen niet geleegd 🙂
Dat had wel zijn redenen: Ivo moest nog rijden, Nadia heeft Otis aan de borst en Marijke en ik hebben vanavond oppasdienst. Kortom: enige toerekeningsvatbaarheid was wel gewenst. Na afloop stond de tafel vol glaswerk.

Op dit moment van ‘bloggen’ zitten Ivo en Nadia lekker samen in een restaurant en ons is het gelukt om Otis tevreden in slaap te krijgen. Het schermpje van de babyfoon laat dat zien, maar om helemaal gerust te zijn ben ik net toch even bij hem gaan kijken. De babyfoon jokt niet. Wat is het toch mooi om opa en oma te zijn.